Eentje uit de oude doos (april 2011) en hoewel een anachronisme, naar mijn gevoel toch passend in het thema ...
Per paard een bloem
Gisteren nog de sterren van een pronkheelal.
En o wee, nu de zwanenzang.
Wisten de wilgen ervan?
Wisten ze dat dit regiment bij dageraad met de dood had afgesproken?
Hoorden zij het wetten van de messen al…
en waren ze daarom in snikken uitgebroken?
Vanuit de verte zag ik hen bij bosjes neergemaaid liggen langs de grond.
Ik voel nog steeds de wilgen tranen.
Hun droefheid brandt zich in mijn huid en zie,
mijn eerst zo frisse lentebui
slaat om in bittere melancholie.
Ik heb het even nageplozen
met tienduizenden liet men hen ten onder gaan.
Uitgebolde zaden in het zand,
die met een fluistering van de wind ten grave worden gedragen.
Maar morgen verstrooid zijn over het hele land.
- DagEnDauw -
More entries on
"Gone but not forgotten"?
Visit WP Photo Challenge
by a click on the eye.
Geen opmerkingen :
Een reactie posten